Όπως οδηγούσε κοίταξε τη σύντροφό του. 

  -Κλαίς;;

Τα πράσινα μάτια της ήταν μισόκλειστα και η βροχή που κυλούσε στα μάγουλά της έδινε την εντύπωση ότι έκλαιγε . Ίσως και να έκλαιγε πράγματι. Το πρόσωπό της ήταν ήρεμο, αλλά τα μάγουλά της ήταν κατάχλωμα από τον εσωτερικό πόνο.

 Ο ήλιος πλέον τους χτυπούσε με δύναμη όταν βρέθηκαν στο σημείο της πρώτης τους συνάντησης  στο φρέαρ της  έρημης  κατασκήνωσης.  Έδεσαν τα χέρια τους και μαζί βρέθηκαν στην άκρη του λάκκου.

Τα δύο ελεύθερα χέρια τους έγιναν μια χούφτα που την γέμισαν με χώμα. Χωρίς να πέσει ούτε ένας κόκκος , έσκυψαν αργά σε μια ιεροτελεστία δίχως προσευχές και θρήνους και έριξαν απαλά το χώμα που σκέπασε τα γλυκά μάτια του πιστού τους συντρόφου.

Δέκα χρόνια και ήσαν οι τρείς ως ένας. Η τρύπα , ήπιε το χώμα και η γη αγκάλιασε το σώμα .  Η πρώτη βραδιά χωρίς το μελωδικό γάβγισμά του Hendrix…